ჰუმანური ერი: ეს ჩვენ ვართ, ქართველები!

ეს საუკკუნოვანი ისტორიაა თავისი ბექგრაუნდით: რუსეთს სურს მთელი მსოფლიო დაარწმუნოს იმაში, რომ ქართველები მკვლელები არიან, აწამებენ უდანაშაულო მოქალაქეებს, ახორციელებენ ეთნიკურ წმენდებს საკუთარ ტერიტორიაზე … ამის შესახებ კრემლი იგონებს და აქვეყნებს მონოგრაფიებს, წიგნებს, ისტორიებს. ცდილობს მაქსიმალურად დამაჯერებელი იყოს. 2008 წლის მერე, იმდენად “დამაჯერებელიც” კი იყო, რომ სოციოლოგიურ გამოკითხვებში რუსეთის მოსახლეობა თავის ნომერ პირველ მტრად საქართველოს ასახელებდა.

საქართველოს მთავრობას (2013) სურს, მთელი მსოფლიო დაარწმუნოს იმაში, რომ საქართველოში სადიზმი სულაც არაა ცალკეული შემთხვევები, არამედ არაადამიანურ წამებას საქართველოში სისტემური ხასიათი აქვს.

ვინ ეტყვის მსოფლიოს, რომ ჰუმანური და ტოლერანტობით აღვსილი ერი ვართ? მოსახლეობის მიერ არჩეული მთავრობა, მაგალითად, ასე არ საუბრობს, და პირიქით, სისტემურ (!) ენითაღუწერელ დანაშაულებრივ ქმედებებზე საუბრობს. საუბრობს ისეთ ქვეყანაზე, სადაც ლამის ყოველი მეორე მოქალაქე დაკავებულია სხვათა წამებით. ცდილობს დამაჯერებელი იყოს.

ასეთ შემთხვევაში, კრემლი აღარ საუბრობს. მისი გეგმები ისედაც წარმატებით ხორციელდება: საქართველო და ქართველი ერი მსოფლიო რუკიდან ნელ–ნელა იშლება. რა უნდა კრემლს? აი, ჩვენი რომელიმე მთავრობა რომ იტყვის: „იცით, ჩვენ ოსი და აფხაზი ხალხი ძალიან გვიყვარს… და ამასთან, ქართველებს ვაწამებით–ხოლმე სისტემურადო“ – მსოფლიო დადუმდეს. მოკლედ, „абманули всех” – ეტყვის პუტინი დაბრძენებულ ევროპას საქართველოსკენ ხელის გაშვერით. „абманули всех” – ჩაიხითხითებს თავისთვის, ნიშნის მოგებით და ხელების გასავსავებით. ისე არ მოხდეს, მოტყუებული მხოლოდ ჩვენ დავრჩეთ. ნეტა ისე მოხდეს, პირშიჩალაამოვლებული მხოლოდ პუტინი დარჩეს!

ქართული სახელმწიფო გადარჩება, არა იმიტომ, რომ რამდენიმე მილიონიან ერს, ღრმად გულში ასე უნდა. გადარჩება იმიტომ, რომ რამდენიმე მილიონიან ერს – მოღალატეები არ უყვარს, თუმცა მათ მიმართაც, ყოველთვის, რატომღაც ძალიან ჰუმანური და ტოლერანტულია.