სანამ მტერს რჩევას მივცემ, მასთან რიტორიკული შეკითხვა მაქვს: რამე დაგიშავე? თუ… უბრალოდ ბოღმიანი ხარ და გშურს?

თავისთავად, ერთი მეორეს არ გამორიცხავს, მაგრამ მაინც სასარგებლოა, როცა ადამიანის ანტაგონისტური ქცევის მიზეზ–შედეგობრიობა დადგენილია; რომელ კატეგორიას განეკუთვნები? ასეთი ორია: 1. მტრის ქცევა უბრალოდ კომპლექსების ბრალია, მაგალითად „სალიერის“ კომპლექსის; 2. გაუგებრობის, რომელიც მოლაპარაკებით ამოიწურება.

პირველი რჩევა მტერს: „სალიერის კომპლექსისგან“ განკურნება მხოლოდ “მოცარტის მუსიკის თერაპიითაა” შესაძლებელი (მაგ: გამოგადგება მეოცე კონცერტი);

განმარტებისთვის: ოცი წლის წინ, სტუდენტობისას, „სალიერის კომპლექსი“ ვუწოდე იმ ადამიანების მდგომარეობას, რომლებიც ფიქრობენ, რომ მათთვის საფრთხეს წამრმოადგენს – ნიჭიერი ადამიანი. ამ კატეგორიაში მოხვედრილი მტრები ოცნებობენ ნიჭიერი ადამიანის განადგურებაზე, მაგრამ საპასუხოდ, საკუთარ თავს ვნებენ.

მეორე რჩევა მტერს: მტრობაში თუ ფულს ან პრივილეგიას მიიღებ, შეიძლება უკვე აღარაფერი გეშველოს, შე უბედურო!

მოკლედ, მტერო, დიდ დროს და ვრცელ ბლოგს შენ არ იმსახურებ. უბრალოდ, რადგან შთაგონება გამიჩინე, ერთ ძველ ქართულ ანდაზას გასწავლი: „შურიანი კაცი დახრჩობას გადაარჩინეს და გადამრჩენის ვაჟკაცობა შეშურდაო“.

თქვენ კი, ჩემო გულკეთილო მეგობრებო, უბრალოდ, არ დაიჯეროთ, რომ გაშლილ სუფრაზე ყველა თქვენი მეგობარია.