როგორც ყველას, მეც მყავს ვირტუალური და არავირტუალური მეგობრები და მტრები. მტრები – ხმამაღალი ნათქვამია, ბოღმიანი ადამიანები FB-მეგობრების სიაში – უფრო ზუსტი.

თუ კიდევ უფრო დავაზუსტებ, ჩემს FB-მეგობრებში არის რამდენიმე ადამიანი, ვის შესახებაც მუდმივად ვეკითხები საკუთარ თავს: რატომ არიან ისინი ჩემი FB-მეგობრების სიაში? ალბათ იმიტომ, რომ სოციალური ქსელის ღირებულებითი ფილტრის ინდიკატორები ჩემს თვალწინ ზუსტდება და ჯერ წითელი ხაზი არ გადაუკვეთავთ. ალბათ, FB-მეგობრების მრავალფეროვნებაც მხიბლავს.

ნიუსფიდზე თვალის გადავლებისას, მრავალფეროვნება მართლაც თვალშისაცემია. თუმცა, აი, რას მეუბნება რამდენიმე FB-მეგობრის პოსტების (არა მაინცდამაინც მიმდინარე მოვლენებზე) ტექსტუალური ანალიზი, რიტორიკული განხრით:

ჩემს FB-მეგობრებში რამდენიმე ადამიანი ძალიან აგრესიული იყო. ისინი გაწონასწორებულ ადამიანებსაც ებრძოდნენ სიძულვილის რიტორიკით. ჭკვიანური გამომეტყველებით (ფოტოებზე), ჭკუას არიგებდნენ (პოსტებით) და ზემოდან უყურებენ (ყოვლისმცოდნის რიტორიკით) მათ, ვინც შესაძლოა, მათზე ჭკვიანიც იყო. ისინი საბჭოთა მენტალიტეტს განასახიერებენ (კომენტარებში) და დასავლური ღირებულებების მქონე ადამიანებს – ბოლშევიკებს, არაპროგრესულებს უწოდებდნენ, და ა. შ. ქედმაღლობა ყველგან და ყოველთვის მათი აუცილებელი ატრიბუტი იყო და რჩება.

სტილი ერთნაირი ჰქონდათ, აქვთ და ექნებათ. ჭკუის დამრიგებელიც ერთგვაროვან-ერთფეროვანი ჰყავდათ და ეყოლებათ. მათთვის არაფერი იცვლება გარდა იმისა, რომ ვირტუალურ სივრცეში ისინი დროდარდო აღმოაჩენენ, რომ გამოგონილი და დაკვეთილი ”გმირობებისთვის” მხოლოდ facebook-ის აპლოდისმენტები კი არ მცირდება, არამედ მეგობრების რაოდენობაც იკლებს და იქნებ, ასეც სჯობდეს. მათთვის, შეტყობინებებში ვიტრუალური ტაშის მოლოდინს ვირტულაური ექო ცვლის ახალი ლაიქების და ღიმილების გარეშე.

ზრდასრულ ასაკში, მეგობრობის გამოცდა გამიგია, მაგრამ მეგობრობის ტრეინინგი არ გამიგია მე. Friends will be Friends by QUEENS