”კაცობრიობას დღიდან გაჩენის ამოძრავებს სურვილი – იყოს ინფორმირებული. მას, ვინც ბევრი ინფორმაციის მოპოვებას ცდილობს – ცნობისმოყვარეს უწოდებენ. ვინც ძალიან ბევრ ინფორმაციას ერკინება – ჟურნალისტს” (ჩემი მონოგრაფიიდან, 2004)

პოლიტიკის მიკიბულ-მოკიბულ გზებზე, სოციალურ თუ მედიის ქსელში, საზოგადოება, ბევრს ვერაფერს არკვევს. ასე ხდება, როცა საზოგადოება არ იცნობს თავისივე არჩეულ პოლიტიკოსებს, მათ დამოკიდებულებებს, ღირებულებებს, შეთანხმება/გარიგებებს და სხვ. შედეგად, ტყუილსა და მართალში ”დაბოდიალობს”.

მიუხედავად იმისა, რომ პოლიტიკოსები ჩვენზე მეტად არიან ინფორმირებულები, ეს მათ უპირატესობას არ ანიჭებს, რადგან არჩევანს სწორედ საზოგადოება აკეთებს.

ქართული მედიის სოციალულ პასუხისმგებლობაზე და როლზე, მის სანდოობაზე და ღირებულებით კომპეტენციებზე ჯერ არ შევჩერდები. ეს კავშირშია სათქმელთან, მაგრამ პატარა ბლოგში სიტყვა რომ არ გამიგრძელდეს- მთავარზე გადავალ: არჩევანის თავისუფლებაზე!

რაზე დაყრდნობით აკეთებს საზოგადოება თავის არჩევანს? ეს არჩევანი ეფუძნება მის ხელთ არსებულ ინფორმაციას და მორალურ პასუხისმგებლობას. სამი კითხვა მაქვს:

• პირველი: რა პასუხისმგებლობას კისრულობთ?
• მეორე: თავად რამდენად სანდო ინფორმაციას ფლობთ?
• მესამე: თქვენი მორალური სახე (ეს ის სახე არაა ”სარკეში” რომ სჩანს!) მოგწონთ?

მაქვს ჰიპოთეზა: შეიძლება არაინფორმირებულმა საზოგადოებამ მორალურად სწორი არჩევანი გააკეთოს მაშინ, როცა პოლიტიკოსები ბევრს იტყუებიან. მედიაზე ისევ აღარაფერს ვამბობ. ჩემთვის ეს ნულოვანი ჰიპოთეზაა!

ყველაფერთან კავშირში – მედიის პასუხისმგებლობა და მორალური სახეა. მიუხედავად იმისა, რომ გუშინდელი, დღევანდელი, ხვალინდელი ახალი ამბები ამ ბლოგთან არაფერ კავშირშია, მე, ყოველთვის ვიმსახურებ ვიყო კეთილსინდისიერად ინფორმირებული თქვენგან – მედიის წარმომადგენლებისგან!

სამი კითხვაც მას-მედიას ეკუთვნის.

და ბოლოს, პროფესორის მხრიდან ერთ უწყინარ კითხვას და კიდევ ერთ სავარჯიშოსაც დავამატებ:

ღირებულებითი კომპეტენციები თუ გაქვთ?

ჩამოთვალეთ!

გახსოვთ კუბიკ-რუბიკი? მთავარია დაალააგოთ ფერების მიხედვით. მოდით, ვცადოთ.

გადავატრიალეთ. პირველი სვლა გამართლებაზეა: საბჭოთა კავშირი დაინგრა. საქართველო დამოუკიდებელია. მას პირველი არჩეული პრეზიდენტი ჰყავს (გამსახურდია, 1991).

მოძრაობა ცენტრიდან მარცხნივ: სახელოვანი ”ელიტა” გვარწმუნებს, რომ არჩეული პრეზიდენტი (გამსახურდია, 1991) ”დიქტატორია”, სახელმწიფო გადატრიალებით, პრეზიდენტი აღარ გვყავს!

გადავატრიალეთ (კუბიკ-რუბიკი!). მოძრაობა გაურკვეველი მიმართულებით: კანონიერი ქურდს და სახელოვან ”ელიტას” მოსკოვიდან ჩამოჰყავს ”მხსნელი-დემოკრატი” და ირჩევს მას მეორე პრეზიდენტად (შევარდნაძე, 1995-2003). აბა, კიდევ სცადეთ.

გადავატრიალეთ (კუბიკ-რუბიკი!). მოძრაობა მარჯვნივ: ახალგაზრდა პოლიტიკოსები (2003), ხავერდოვანი რევოლუციით აცილებენ ჩახავსებულ ”დემოკარტს”, რომელიც ხალხს სიბნელეში აცხოვრებდა (პირდაპირი მნიშვნელობით) და გვარწმუნებენ, რომ უკან (1990-იანებში) აღარ დაბრუნდებით.

გადავატრიალეთ (ისევ კუბიკი!). მოძრაობა მარჯვნიდან მარცხნივ: არჩევნების გზით მოსული მთავრობა (2013) ცდილობს დაგვარწმუნოს, რომ წინა მთავრობა (2003-2012) ყველაფერს გვატყუებდა (არც მეტი არც ნაკლები სრული 9 წელი!). დემოკრატიის ტესტებს, სულ უფრო წარმატებულად, თუმცა სულ უფრო ძნელად ვაბარებთ.

კიდევ უნდა გადავატრიალოთ (კუბიკი!). მოთამაშე-ქართველი არ ჩქარობს. უყურებს კუბიკ-რუბიკს, რომელზეც ფერები არეული და ცოტა დაულაგებელია. სადღაც, არასწორი სვლა გავაკეთეთ! შემდეგი სვლაა მოსაფიქრებელი. ფიქრის დროც ეწურება: რა გამოდის, თუ სრული 9 წელი შესაძლებელი იყო მისი მოტყუება, იქნებ, ახლადარჩეული მთავრობაც (2013) იტყუება?

მოდი, ნერვიულად ავურ-დავურიოთ ეს კუბიკ-რუბიკი (ამ არევაშიც შეიძლება გამოჩნდეს სწორი სვლა, ან შემთხვევით, შეიძლება სწორ გადატრიალებას ”გავარტყათ”). კუბიკ-რუბიკი დროებით, სადღაც, ”კოჰაბიტაციაში” იჭედება. ძალის დატანებით, მაგრამ მაინც გადავატრიალეთ! კინაღამ გატყდა! მოთამაშემ კი სავარაუდო ფერთა განლაგება დალანდა: შემდეგი მთავრობა (20??) მას ”დაარწმუნებს” რომ არჩევნების გზით მოსული წინა მთავრობაც (2013) სულ სიცრუეში გვაცხოვრებდა.

მოაზროვნე ქართველი ჩაფიქრებული დასცქერის თავის ერთადერთ გასართობს, კუბიკ-რუბიკს, რომელისც მის დროს ჰკლავს, არადა, სინამდვილეში – ნერვებს უშლის. ამ სათამაშოს, უსაქმურობის ჟამს შეეკედლა (1970-იანებში), და ახლა, ვეღარ ელევა. შეჩვევამ იცის. ნეტა ვინ და როდის შემოგვაჩეჩა?

ჯადოსნური კუბიკი 1974 წელს უნგრელმა არქიტექტორმა ერნო რუბიკმა გამოიგონა. ქართული კუბიკი რუსეთში დამზადებული აღმოჩნდა. არანაირი ”კარწინკა” აღარ აეწყობა და მუდამ ნერვებს აგვიშლის. ეს კუბიკ-რუბიკი თაროზე შემოსადებ/გადასაგდებია. სულერთია, ჩვენი შვილები ამ გაფუჭებულ სათამაშოს მაინც აღარ გაეკარებიან.